การมองคนจากภายนอก

เมื่อเร็ว ๆ นี้เราเพิ่งอ่านมังงะจบไปเรื่องหนึ่งค่ะ

.

.

.

ใช่แล้วค่ะ เรื่องนั้นก็คือ

Ranma 1/2 นั่นเอง

มังงะเรื่องนี้สอนอะไรให้เราหลายอย่างจริง ๆ 

แต่หัวข้อในวันนี้คือเรื่อง "ความรัก" ค่ะ

ก่อนหน้านี้เราเป็นคนที่ชอบใครจากภายนอกเสมอ และค่อนข้างรับไม่ได้ถ้าคนที่ชอบเผยอะไรที่ดูไม่ค่อยได้ออกมา 

แต่เรื่องนี้ทำให้เราเปลี่ยนความคิดค่ะ

เราเป็นเด็กที่เพิ่งอายุครบ 18 ปีเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ฝันมาตลอดว่าเจ้าชายของตัวเองจะต้องเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ นอกจากหน้าตาดีแล้วทุกอย่างต้องดี ใช่ค่ะมันคือความฝันแบบเด็ก ๆ ลม ๆ แล้ง ๆ ที่ไม่มีวันเป็นไปได้ แต่เราก็ยังฝันค่ะ

มังงะหรือนิยายที่อ่านผ่านตามาทั้งชีวิต ส่วนใหญ่ก็จะมีตัวเอกเป็นอย่างที่กล่าวมาข้างต้น ทำให้เราค่อนข้างจะปิดความคิดตัวเองในเรื่องนี้

จนกระทั่งได้ดูอนิเมะเรื่องรันม่าค่ะ

คู่พระนางเรื่องนี้ เป็นคู่หมั้นที่จู่ ๆ ก็โดนยัดเยียดสถานะคู่หมั้นอย่างง่าย ๆ ตั้งแต่เจอหน้ากัน แถมดันเกลียดขี้หน้าตั้งแต่เริ่ม

พล็อตดูธรรมดาใช่ไหมล่ะคะ 

ทั้งสองคนได้อยู่บ้านเดียวกัน ทำให้รู้จักตัวตนของกันและกัน ทั้งเรื่องดี ๆ และเรื่องเลว ๆ การได้อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาทำให้ทั้งสองคนได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดี ๆ ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวค่ะ

อากาเนะเป็นผู้หญิงที่จิตใจเข้มแข็งมาก แต่กระนั้นก็ยังมีความอ่อนโยนและอ่อนหวาน (ซึ่งไม่มีให้กับรันม่า...) ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ในมุมมองของเรา อากาเนะถือว่าเป็นผู้หญิงในอุดมคติเลยล่ะค่ะ

เรื่องหึงหวง เสียใจเวลาถูกพูดไม่ดีใส่ ใคร ๆ ก็เป็นค่ะ เรายังคิดด้วยซ้ำว่าอากาเนะนี่ช่างอดทนมาก ๆ ถ้าเป็นเราเราคงหันไปหาผู้ชายคนอื่นแล้วล่ะ เจอคนที่ชอบทำร้ายจิตใจขนาดนี้

แต่อากาเนะไม่ทำค่ะ เธอ "รัก" ผู้ชายที่ชื่อ "ซาโอโตเมะ รันม่า" 

เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาโอเคในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่คนหล่ออะไร บ้าการแข่งขัน ปากเสีย เจ้าชู้ (ในความคิดของอากาเนะ) หลงตัวเองเป็นที่หนึ่ง ฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องผู้หญิง แต่มีความเป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยนและช่วยเหลือทุกคนที่เดือดร้อน

ผู้หญิงคนอื่นที่มาพัวพันกับชีวิตรันม่า พวกเธอรู้จักเขาเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น

อุเคียวอาจเป็นอีกคนหนึ่งที่รู้จักรันม่าดี แต่นั่นก็เป็นเพียงในฐานะเพื่อนสมัยเด็กผู้ชาย

ฉางปู้หลงใหลในความแข็งแกร่งและความไม่ยอมแพ้ของเขา

โคดาจิหลงใหลในความเท่และเป็น "รักแรกพบ" 

ยามที่เขาล้ม หมดกำลังใจ อยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้ คนที่อยู่เคียงข้างเขามีเพียงอากาเนะ

บางครั้งรันม่าไม่อยากให้ใครมาเห็นเขาในสภาพที่ไม่เท่ แต่อากาเนะไม่เคยคิดถึงเรื่องภายนอกเลย เธอมองว่ารันม่าก็คือรันม่าเพียงเท่านั้น 

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีสิ่งเดียวคือการที่เขาปิดบังเธอและพยายามกันเธอออกนอกวงเสมอด้วยคำพูดทำร้ายจิตใจที่เขาเองก็พูดโดยไม่ได้คิดอะไร

ทั้งที่เข้าใจว่าเขาดูถูกและต่อว่าเธอต่าง ๆ นานา แต่อากาเนะก็พยายามไม่เก็บมาใส่ใจและปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นอยู่เสมอ (เรื่องที่เราเห็นใจเธอมากที่สุดคือฝีมือทำอาหาร ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจและพยายามมากขนาดนั้นแต่ก็ไม่ได้รับคำชมเลย) 

แม้ว่ารันม่าจะไม่เคยอ่อนโยนกับเธอเหมือนที่ทำกับผู้หญิงคนอื่น แต่อากาเนะก็ยังรักรันม่าค่ะ

และกลับกัน รันม่าก็ได้รับรู้นิสัยทุกอย่างของอากาเนะเช่นเดียวกัน

อากาเนะไม่ใช่ผู้หญิงในสเปกเขาเลย ทั้งไม่มีความอ่อนหวาน ชอบใช้ความรุนแรง ขี้หึง หุ่นแบนราบเรียบ สู้กับใครเขาก็ไม่ได้

แต่เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาทำดีด้วยนิดหน่อยก็ยอมอ่อยให้เขาง่าย ๆ ล้มกี่ครั้งก็ยังลุกขึ้นสู้ แม้จะไม่มีใครอยู่เคียงข้างเธอเลยแต่เธอก็ไม่เคยยอมแพ้ มีจิตใจที่เมตตามาก (สาว ๆ ที่ชอบรันม่าแกล้งเธอขนาดนั้นแต่เธอก็ยังมองพวกหล่อนเป็นเพื่อน) ถึงจะโดนคำด่าว่าจากเขามากขนาดไหนก็แทบไม่สะทกสะท้านแถมยังจะเอาชนะคำพูดของเขาให้ได้ต่างหาก ทำให้รันม่าประทับใจเธอ จนต่อมาก็เกิดเป็นความรักค่ะ

จากตอนหนึ่งในมังงะที่โคดาจิสัญญากับสาวลิลลี่ขาวที่ชื่ออาสึกะว่าแฟนใครหล่อกว่าคนนั้นชนะ อากาเนะที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยและปกติไม่ยอมให้รันม่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นยอมให้โคดาจิยืมตัวรันม่าหนึ่งวันเพราะ "โดนอาสึกะดูถูกว่าเป็นผู้ชายไม่ได้เรื่อง ไม่หล่อ ไม่เท่ (อาสึกะเรียกรันม่าว่า Kuzu no Kareshi แปลว่าแฟนขยะ)" อากาเนะยอมไม่ได้ค่ะ เพราะคู่หมั้นของเธอเองแม้ว่าจะ.... เอ่อ เป็นแบบนั้นก็เถอะ แต่บางครั้งก็หล่อและแมนสมชายเหมือนกัน 

แต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ราบคาบเพราะหน้าตาของแฟนของอาสึกะ (ที่ไปจิ๊กคนอื่นมาแล้วยัดเยียดให้สวมชุดอัศวิน) ตั้งแต่แวบแรก นั่นแสดงให้เห็นว่าอากาเนะยอมรับในมุมที่ไม่เท่ของรันม่าค่ะ

เล่มหลัง ๆ คู่รันอาเหมือนสามีภรรยากันมาก ๆ เพราะดูจะรู้ใจกันไปเสียทุกอย่าง (แม้ว่าปากจะพูดตรงข้ามทั้งหมด) แถมรันม่ายอมให้อากาเนะคนเดียว อารมณ์กลัวเมียน่ะค่ะ..... 

คู่พระนางเรื่องนี้ไม่ต้องการคำพูดหวานซึ้ง การสัมผัสเนื้อต้องตัวกันด้วยเสน่หา หรือการกระทำที่เหมือนคู่รักคู่อื่นเลย เพราะทุกวินาทีที่อยู่ด้วยกันก็คือ "การแสดงความรัก" ในแบบของพวกเขานั่นเองค่ะ

อุปสรรคทุกอย่างที่พวกเขาพบ ทำให้พวกเขารับรู้ถึงตัวตนของอีกฝ่ายได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้ง พร้อมกับเป็นการพิสูจน์ความรักของพวกเขาอีกด้วย ซึ่งพวกเขาก็ผ่านมันมาได้ แม้จะไม่สวยงามนัก แต่ทำให้พวกเขาได้เติบโตไปพร้อม ๆ กันและเรียนรู้ซึ่งกันและกัน

แม้ว่าทั้งสองจะเป็นเหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกัน แต่ทั้งคู่มี "ความเชื่อใจ" เป็นสิ่งรั้งทุกอย่างไว้ค่ะ

ตั้งแต่ต้นจนจบ สิ่งที่รันม่าพูดเพื่อแสดงความรักของเขามีเพียง "เธอน่ารัก" เพียงเท่านั้นเองค่ะ (ใสซื่อเกินไป พูดมากกว่านี้ไม่ได้ เดี๋ยวตัวระเบิด...) แต่เพียงแค่นั้น อากาเนะก็มีความสุขมากแล้วค่ะ (รวมทั้งคนอ่านที่อิ่มเอมเปรมหัวใจ)

คนเราถ้าได้มีความรักแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องใดของอีกฝ่ายเราก็จะรับมันได้ค่ะ ความรักที่มาจากเรื่องของภายนอก นั่นคือ "ความหลง" เท่านั้นเองค่ะ ความหลงนั่นเองที่ทำให้ใครหลายคนเข้าใจผิดว่ามันคือความรักจนทำให้กี่คู่ต่อกี่คู่ต้องเลิกกันมานักต่อนักแล้ว 

ขอให้ท่านผู้อ่านได้พบเจอความรักที่ดีอย่างคู่รันม่ากับอากาเนะนะคะ