ความรักฤาความหลง

เห็นคนลุ่มหลงในกามารมณ์ หลงในตัวใครคนหนึ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่มีเขาแล้วมีชีวิตอยู่ไม่ได้ แล้วอนาถใจเหลือแสน มนุษย์หนอ....

ข้าพเคยผ่านจุดนั้นมาแล้วเช่นกัน เพียงแต่มันไม่ใช่ความรักอย่างหนุ่มสาวแต่อย่างใด

ปัจจุบันข้าพเจ้าหลุดพ้นแล้ว การเอาอารมณ์มาเป็นที่ตั้ง ท้ายที่สุดก็คือความเขลา

จะกล่าวหากันว่าเพราะไม่เคยรักจึงไม่เข้าใจ... เช่นนั้นขอถามกลับ คุณเคยผิดหวังสิ่งใดในชีวิตมาแล้วบ้าง

ส่วนตัวข้าพเจ้านั้น ผิดหวังมาแล้วในทุกสิ่ง

เมื่อมาอยู่จุดที่รับรู้ซึ่งความ "ทำใจ" ก็เหมือนกับมองลงไปเบื้องล่าง

มองดูคนเขลาที่ถูกอารมณ์ของตนเองควบคุม

ไฉนข้าพเจ้าจึงจะไม่เคยมีความรัก ? ข้าพเจ้ามีรักแรกตอนอายุ 3 ขวบปีเท่านั้น จำได้แม้กระทั่งชื่อของเขา แม้นว่าจะไม่เคยคุยกัน

เมื่อไม่นานมานี้ข้าพเจ้าก็เพิ่งถูกความจริงตบหน้า ว่าความรักครั้งใหม่นี้มันไม่มีทางเป็นไปได้ ซึ่งเป็นรักลำดับที่เท่าใดก็มิอาจนับ

เคียงข้างกับความผิดหวังเสมอมา จึงสามารถ "มอง" ผู้ลุ่มหลงด้วยสายตาอันเรียบเฉย และกระซิบเบา ๆ ว่า "คนเขลา"