[Wand of Fortune II FD] Salo-mon Epilogue

นี่คือคำแปลของบทส่งท้ายรูตของโซโลมอน พระเอกคนสุดท้ายของเกม Wand of Fortune อันเป็นผลงานแสนล้ำค่านั่นเองค่ะ ดิฉันรู้สึกประทับใจเป็นอย่างยิ่ง จึงนำมาแปลลงในบล็อกค่ะ

เรียนเชิญอ่านได้เลยค่ะ

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁

ชะตากรรมเป็นสิ่งที่ไม่อาจเลี่ยง

ผมได้รู้แจ้ง หลังจากผ่านช่วงชีวิตอันแสนยาวนาน

หัวใจของผมนั้นว่างเปล่า


มันเป็นเช่นนั้นไปตั้งแต่เมื่อใด ผมเองก็ไม่อาจล่วงรู้ได้

ทว่า แม้แต่เจตนาหรือปณิธาน กระทั่งความปรารถนาในการมีชีวิตอยู่ทั้งหมดทั้งมวลนั้น ไม่เคยมีอยู่ในตัวผมตั้งแต่แรกแล้ว


มิมีผู้ใดถือกำเนิดด้วยความตั้งใจของตนเอง

แม้นมิได้ตั้งใจ ทว่าจุดจบต้องมาถึง


หากว่าเป็นเช่นนั้น ความปรารถนาย่อมไร้ความหมาย

ชะตาคือผู้กำหนดทุกสิ่ง


ไม่ว่ามนุษย์หรือเผ่าโบราณ สิ่งมีชีวิตใด ๆ ก็ตาม ไม่อาจต้านทานวัฏจักรซึ่งเรียกขานกันว่าโชคชะตาได้ เพราะว่าผมประจักษ์ด้วยตนเองมานับครั้งไม่ถ้วน


ในห้วงเวลาเช่นนั้น เธอได้ปรากฏตัวขึ้น

เป็นเด็กผู้หญิงที่รักการพยายามยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ ซึ่งตรงข้ามกับตัวผมอย่างสิ้นเชิง

เป็นการพบพาน "โดยแน่แท้" ที่โชคชะตานำพามาเพื่อให้ตัวผมผู้ซึ่งเป็น "ผู้ถูกฝากฝัง" ได้ตัดสินใจ


ความรู้สึกที่เธอมอบให้นั้น ช่างงดงาม

ช่างเศร้าใจกับตนเองที่ไม่สามารถโอบกอดความรู้สึกแบบเดียวกันนี้ได้


ในช่วงชีวิตอันแสนสั้นของมนุษย์ พวกเขาเก็บงำความรู้สึกอันลึกล้ำไว้ นั่นเป็นสิ่งที่พวกเราเผ่าโบราณไม่มีวันทำได้

ทว่า เธอกลับส่ายหน้าอย่างหนักแน่น เอ่ยว่า ไม่จริง มนุษย์และเผ่าโบราณไม่มีสิ่งใดต่างกันเลย


 .........เอ่ยว่าตัวผมนั้นเพียงแต่ล้มเลิกที่จะปรารถนา เพียงแต่หลบหนีอยู่นั้นเอง


จากนั้นเธอจึงบอกว่า เธอรักผม


บอกว่าอยากอยู่กับผม

อยากให้ผมนั้นคิดว่าอยากอยู่ร่วมกับเธอ

เธอพยายามสื่อสิ่งนั้นด้วยการประทับริมฝีปากลงมา


ผมเพียงแต่มีชีวิตอยู่ตามวิถีแห่งโชคชะตา

ในฐานะของ "ผู้ถูกฝากฝัง" เพียงเท่านั้น


ตัวผมที่เป็นเช่นนั้น ไม่อาจกลับคำใด ๆ ได้

แจกแจงไปดังนี้นับครั้งไม่ถ้วน

เพราะไม่ว่าจะพูดให้ฟังอีกสักกี่ครั้ง ผมก็ไม่มีวันเปลี่ยน


แต่เธอก็ยังคงไม่ยอมแพ้

ใช่ ไม่ว่าเมื่อใด เธอก็ยังคง "พยายาม"

ทั้งอนาคตที่คงอยู่ซึ่งเวทมนตร์

ทั้งอนาคตที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับผม.....

เธอต้องการทุกสิ่ง และได้ยื่นมือออกมา


........หวาดหวั่นเหลือเกิน


ผมสัมผัสได้ว่าความรู้สึกของเธอค่อย ๆ เต็มเติมให้กับผม


ทว่า แม้นจะปรารถนามากเพียงไร ก็มิอาจใช้ชีวิตร่วมกับเธอได้

จักให้โอบอุ้มคำอธิษฐานที่ไม่มีวันเป็นจริง แล้วสูญสิ้นไปโดยคงความอาลัยไว้กระนั้นหรือ


ผมหวาดหวั่นเสียจนไม่อาจทนไหว


เธอยื่นมือออกมาแล้วกล่าวว่า "ไม่ต้องกลัว"

ผมอยากจะเชื่อ อยากจะเลือกจับมือนั้นไว้


มนตราแห่งกาลเวลาลดทอนอายุขัยของผมลง

ทั้งที่เป็นเช่นนั้น

เธอกลับสลายหายไปจากสายตา คงเหลือไว้เพียงคำว่า "ฉันจะรออยู่ในอนาคต"


อยากอยู่กับเธอเหลือเกิน


ทั้งที่ในที่สุดก็ได้ยอมรับสิ่งที่ตัวเองปรารถนา ได้พบสิ่งที่อยากภาวนาแล้วแท้ ๆ

พริบตาเดียว เธอกลับหายลับไปเสียแล้ว


การจะได้พบลูลู่อีกครั้ง มีแต่ต้อง "พยายาม"


ตัวผมที่ถูกมิตรสหายผู้อาทรทั้งหลายผลักแผ่นหลังให้ ได้ตัดสินใจว่าจะ "พยายาม"

ตัดสินใจว่าจะคงอยู่ในวันคืนแสนยาวนานจนกว่าจะได้พบเธออีกครั้ง


ผมเองก็จะไม่ยอมแพ้เพื่อจะได้ให้เธอมีความพยายามต่อไป

ตัวผมที่สิ้นสุดหน้าที่ในฐานะ "ผู้ถูกฝากฝัง" เรียบร้อยแล้ว และควรจะเหลือเพียง...........

การรอความตายมาเยือน


ช่วงเวลาที่ไม่ได้พบกับเธอ มันช่างยาวนานเหลือเกิน

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวเสมอมาแท้ ๆ.....

เดียวดายจนไม่รู้จะทำอย่างไร มีแม้กระทั่งคืนที่ต้องหลั่งน้ำตา


อยากเจอเธอเหลือเกิน

อยากเห็นรอยยิ้มของเธอเหลือเกิน

อยากเห็น เวทมนตร์ของเธอ....


ความปรารถนาอันแรงกล้าได้เข้าควบคุมหัวใจของผม

สิ่งเพียงเท่านั้นได้ค้ำจุนร่างกายของผม

จากนั้น ปาฏิหาริย์ได้สรวลให้กับตัวผมที่ "พยายาม"


เธอโอบกอดและเติมเต็มหัวใจของผม


350 ปีต่อมา ณ เมืองลาทิวม์

ผมได้หวนกลับมาเจอเธออีกครา

การพยายามอย่างไม่หยุดยั้งและเชื่ออย่างเต็มหัวใจว่าจะได้เจอกับเธอนั้น มิได้สูญเปล่า


ผมกอดเธอให้สมกับส่วนที่อ้อมแขนในวันจากลามิได้โอบไว้

ความทรมาน ความอ้างว้างทั้งหมดได้แปรเปลี่ยนเป็นความรักระคนยินดี ผมรู้สึกรักเธอมากมาย

ไม่มีทางปล่อยเธอที่ในที่สุดก็ได้เจออีกต่อไปแล้ว


......ทว่า เวลาที่เหลืออยู่ของผม จะคงอยู่ต่อไปถึงเมื่อใดไม่อาจรู้ได้

อาจมีวันที่จำเป็นต้องทิ้งเธอไปก็เป็นได้


ลูลู่

แม้กระนั้น ผมก็จะ "พยายาม" ตราบจนวันสุดท้าย

แม้ว่าจะเป็นโชคชะตา


ผมก็จะ "พยายาม" ต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

หากว่าเพื่อที่จะได้อยู่กับเธอ

ไม่ว่าเรื่องใดก็สามารถ "พยายาม" ได้


เพราะฉะนั้น ลูลู่ ยิ้มเถิดนะ

เพราะตอนนี้ผมอยากให้ความสำคัญกับความสุขที่ได้อยู่ด้วยกันในยุคสมัยเดียวกันมากที่สุด


❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁