[Wand of Fortune] รวมเรื่องสั้น ยูลิอุส-ลูลู่

เหมือนเช่นเคยค่ะ เป็นการรวมตอนสั้นสนุก ๆ จากในเกม ฟันฉับ จับมาแปลตามใจคานาโกะค่ะ เอาล่ะ ไปอ่านกันเลย

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁

ยูลิอุส : "........."
ลูลู่ : "ยูลิอุส....?"

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด ใบหน้าของเขาที่จู่ ๆ คำพูดก็ขาดตอนไปนั้นกลับแดงระเรื่อขึ้นมา

ลูลู่ : "หระ.. หรือว่าจะไม่สบาย ? เธอแปลก ๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ"

ยูลิอุส : "ฉันอาจจะแปลกไปจริง ๆ แต่ว่า.... ไม่ว่ายังไง ฉัน อยากจะให้เธอฟังจริง ๆ....!"
ลูลู่ : "อะ อืม"

ยูลิอุสมองฉันด้วยสายตาเอาจริงเอาจังเป็นอย่างมาก

รู้สึกสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนในนั้นจนไม่รู้ว่าทำไมถึงพาลทำให้ฉันหน้าแดงไปด้วยอีกคน

(Rap)
ยูลิอุส : "ช่วงนี้ฉันคิดแล้วคิดอีกก็ยังรู้สึกว่ามันพิลึกสิ้นดีแต่ก็ไม่เข้าใจเหตุผลเลยสักนิดเอาเป็นว่าไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง-----"
ยูลิอุส : "หัวมันตีกันมั่วไปหมดแถมปวดหัวใจมากด้วยเลยทำให้คิดอะไรบ้าบออย่างถ้าตายไปตอนนี้จะทำยังไงดีแต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่------"
ยูลิอุส : "ฉันทดลองค้นหาต้นตอกับทำความเข้าใจความรู้สึกของตัวเองดูหลายๆอย่างมากผลสรุปสุดท้ายก็คือสิ่งนี้แน่นอนเลย!"

ลูลู่ : "ดะ.. ได้คำตอบแล้วเหรอ.....?"

เมื่อฉันถามออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
ยูลิอุสก็พยักหน้าแรง ๆ ตอบ

ยูลิอุส : "........นี่ก็คือ "ความรัก" ยังไงล่ะ เพราะฉันรักเธอไง"

ลูลู่ : "เอะ เอ๊ะะะะะะะะะ!?"

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁

ลูลู่ : "งืม.... ฟี้...."
ยูลิอุส : "........ลูลู่ ลูลู่ ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ"

ลูลู่ : "งืม...... อีกแป๊บนึง....."
ยูลิอุส : "อืม... เห็นหลับสบายขนาดนี้แล้วปลุกไม่ลงเลย...."

ลูลู่ : "นะ อามี่..... ขออีก 5 นาที...."
ยูลิอุส : "อ้าว ละเมอด้วย อยู่ยุคปัจจุบันไม่เคยได้เห็นตอนนอนแบบนี้ รู้สึกแปลกใหม่ดีแฮะ แต่ถ้าไม่ปลุกแล้วจะแย่เอาจริง ๆ"

ยูลิอุส : "นี่ ลูลู่ ถ้าไม่รีบตื่นเดี๋ยวจะอดข้าวเช้านะ"
ลูลู่ : "......! บะ แบบนั้นไม่เอานะ....!"

ยูลิอุส : "เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ตื่นเสียที"
ลูลู่ : "เอ๊ะ......อ้าว......? ยูลิอุส.....?"

ยูลิอุส : "อื้ม อรุณสวัสดิ์"
ลูลู่ : "อะ... เอ่อ.... ทำไม ยูลิอุสถึง....?"

ยูลิอุส : "ก็เธอน่าจะตื่นสายฉันเลยว่าต้องมาปลุกแล้วน่ะ แต่ไม่รู้ทำไมโนเอลไม่ยอมมา ฉันก็เลยมาเองไง ดีจริง ๆ ที่เธอยอมตื่น"
ลูลู่ : "อะ อืม....?"

ตึง ๆ ๆ ๆ
โนเอล : "ยูลิอุส นี่แก๊-------!!"
ยูลิอุส : "อ๊ะ โนเอล กว่าจะมา"

โนเอล : "ยูลิอุส! ผมอุตส่าห์ห้ามไว้ขนาดนั้นแล้วทำไมแกยังจะมาอีก! ไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลยใช่มั้ย!?"
ยูลิอุส : "เอ๊ะ ? เปล่านะ ก็ฟังอยู่นี่....."

โนเอล : "ผมย้ำแล้วย้ำอีกไม่ใช่รึไงว่าอย่าเข้าห้องนอนของผู้หญิงโดยพลการน่ะ! แกนี่ไม่มีความละเอียดอ่อนไม่พอยังไร้ซึ่งสามัญสำนึกอีกรึ!!"

ยูลิอุส : "เอ๊ะ.... แต่ว่า โนเอลก็ยังเข้ามาอยู่นี่ ?"
โนเอล : "เอ๊ะ ? ...เฮือก! ขอโทษด้วย ลูลู่!! จะว่าไม่ได้ตั้งใจหรือโกรธยูลิอุสก็เลยลืมตัวดีล่ะ!"

ลูลู่ : "ไม่เป็นไรหรอกโนเอล ฉันเข้าใจจ้ะ"
โนเอล : "แต่เอ่อ.... ขอโทษด้วยนะ เวลาจะเข้าห้องของเธอต้องระมัดระวังให้มากแท้ ๆ เชียว....! "

ยูลิอุส : ".....นี่ฉัน ทำเรื่องเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ?"
โนเอล : "ก็แหงอยู่แล้วซิ! ฟังให้ดียูลิอุส แกเป็นผู้ชาย แล้วเธอก็เป็นเด็กผู้หญิง! มันหมายความว่าอย่างไร แกเข้าใจจริง ๆ หรือเปล่า!?"

ยูลิอุส : "อื--ม ฉันไม่ได้คิดมากอะไรเลยนะ"
โนเอล : "ก็บอกให้คิดอยู่นี่ไงโว้ย------!!"

ลูลู่ : "นะ โนเอล! พอเถอะนะ ไม่เห็นต้องโกรธกันขนาดนั้นเลย ? คนตื่นสายเองต่างหากล่ะที่ผิด...."
โนเอล : "แต่ว่า.....!"

ลูลู่ : "......แต่ถูกเห็นหน้าตอนนอนนี่ก็น่าอายนิด ๆ เหมือนกันนะ...."
ยูลิอุส : "ไม่เป็นไรหรอก น่ารักมาก ๆ เลยล่ะ!"
ลูลู่ : //////

โนเอล : "ประเด็นมันใช่ตรงนั้นมั้ย!! อ๊า โธ่ ทำไมแกถึงทำตัวแบบนี้ตลอด ๆ----- ขอโทษจริง ๆ นะลูลู่! เดี๋ยวหลังจากนี้ผมจะอบรมเจ้านี่เอง.......!"

โนเอล : "เอ้า ไปกันได้แล้วยูลิอุส! "
ยูลิอุส : "อ้อ อืม ถ้างั้นลูลู่ แล้วเจอกันนะ"
ลูลู่ : "อะ อืม....."

ลูลู่ : "....ตะ ตกใจหมดเลย...."
ลูลู่ : "นั่นสินะ เราอยู่ในยุคที่ไม่มีคุณปิศาจในกระจกนี่นา..."
ลูลู่ : "........"
ลูลู่ : "......นี่ฉัน ไม่ได้ทำหน้าตาประหลาดออกไปจริง ๆ ใช่ไหม ไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหม"
ลูลู่ : "ว้าย แย่แล้ว! ต้องรีบแต่งตัวแล้วสิ! เดี๋ยวจะไม่ทันข้าวเช้าเอา----!"

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁

ลูลู่ : "ยูลิอุส! อยู่ที่นี่เองเหรอ"

ยูลิอุส : "อ้อ ลูลู่ มีอะไรเหรอ ทำไมรีบขนาดนั้น ?" 

ลูลู่ : "คือว่านะ สอบไฟนอล กำหนดวันแล้วล่ะจ้ะ"

ยูลิอุส : ".........อย่างนั้นเหรอ เข้าใจแล้ว นี่ฉันต้องเตรียมอะไรไว้ก่อนหรือเปล่า ?" 

ลูลู่ : "อืมมมม.... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจารย์บอกว่าจะได้รู้เนื้อหาในวันจริงน่ะ ไปแบบปกติก็น่าจะได้แหละมั้ง!"

ยูลิอุส : "........." (หัวเราะแห้ง ยิ้มแบบปลง ๆ) 

ลูลู่ : "เอ๊ะ ? อะ อะไรเหรอ ? มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ ?" 

ยูลิอุส : "เปล่าหรอก ก็เธอดูไม่เห็นตื่นเต้นอะไรเลยสักนิด ......ฉันตื่นเต้นอยู่คนเดียวอย่างกับคนบ้าแน่ะ"

ลูลู่ : "ก็เรายังไม่รู้อะไรเลยนี่นายูลิอุส ตื่นเต้นตอนนี้ไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกจ้ะ"

ยูลิอุส : "ก็จริงนะ อื้ม ถ้าอย่างนั้นรีแลกซ์แล้วรอสัปดาห์หน้ากันดีกว่า"

ลูลู่ : "อื้ม!"

ยูลิอุส : "แต่ว่า.... ลูลู่ การสอบไฟนอลในคราวนี้ ไม่รู้ทำไมนะ มันอาจจะเป็นเรื่องพิเศษสำหรับฉันก็ได้" 

ลูลู่ : "เอ๊ะ.....?" 

ยูลิอุส : "ฉันก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ว่า... ถ้าฉันพาเธอสอบผ่านในฐานะพาร์ตเนอร์ล่ะก็ ตอนนั้น..... เหมือนกับว่าฉันอาจจะได้ค้นพบคำตอบบางอย่างขึ้นมายังไงก็ไม่รู้"

ลูลู่ : "คำตอบ ? นั่นมัน...."

ยูลิอุส : "ถึงจะมาถามฉันก็เถอะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ...เพราะฉะนั้นนะ"

ลูลู่ : "อืม..."

ยูลิอุส : "เอาเป็นว่ารีแลกซ์แล้วรอสัปดาห์หน้ากันดีกว่า"

ลูลู่ : "....โธ่ ยูลิอุสนี่ล่ะก็!"

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁

กร็อม : "ยูลิอุส ในใจนายเนี่ย อย่างกับว่าคนที่ไม่สนใจเวทมนตร์ ไม่ชอบเวทมนตร์ทุกคนเป็นคนไม่ดีอย่างนั้นแหละ ฟังนะ มีคนที่ใช้ชีวิตอยู่โดยที่ไม่รู้จักเวทมนตร์ และไม่เคยใช้มันเลยอยู่ด้วย"

ยูลิอุส : "......"

ลูลู่ : "ไม่เคยใช้ เวทมนตร์เลย ?"

กร็อม : "ฉันคิดว่าคนที่อยู่ที่นี่เขาคงมองว่าถึงไม่มีเวทมนตร์ก็ไม่เห็นเป็นอะไรกระมัง การที่เวทมนตร์จะหายไป สำหรับพวกเขาแล้วมันหมายความเพียงแค่ว่าเครื่องมือเพิ่มความสะดวกสบายลดลงไปหนึ่งอย่างเท่านั้นเอง แล้วหลังจากนั้นเขาอาจค่อยไปหาวิธีอื่นมาปรับใช้กับตัวเองใหม่ วิธีดำรงชีวิตของมนุษย์มันเป็นแบบนั้นแหละ .......มันผิดตรงไหนรึ ?"

ลูลู่ : "อาจจะไม่ผิดอะไรหรอก แต่ว่า...... คนที่อยู่ที่นี่ทุกคน มีชีวิตอยู่ต่อไปได้เพราะเวทมนตร์ช่วยพวกเขาไว้นะ น่าจะรู้ดีถึงความประเสริฐของเวทมนตร์แท้ ๆ ....."

คำพูดของกร็อมนั้นถูกต้องทุกประการ
แต่ที่ฉันทำใจรับไม่ได้นั้นอาจเป็นเพราะ...

ยามยากลำบากพวกเขาร้องขอการพึ่งพาถึงเพียงนั้น วันหนึ่งจู่ ๆ กลับเปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังมือได้หน้าตาเฉยเลยหรือเปล่านะ

ตัวฉันเอง ก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก
--------


กร็อม : คนที่คิดว่า 'ไม่มีเวทมนตร์ไม่ได้' นั้นคงมีแต่คนที่รักเวทมนตร์ และมีชีวิตอยู่เพื่อเวทมนตร์อย่างเธอเท่านั้น


-------

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁

อันนี้ไม่ได้แปลนะคะ เล่าจากความทรงจำ

เนื่องจากได้ยินเสียงโครมดังสนั่นไปทั่วหอพักชาย เหล่าพระเอกทุกหน่อก็วิ่งมาที่ห้องยูลิอุสกันหมด พบว่า..........

หนังสือกองยักษ์สุมกันเป็นภูเขาขนาดย่อม -__-;; เมื่อสอบถามก็พบว่า ตู้หนังสือมันหล่นลงมา -__-;; (วางยังไงของนายเนี่ยนังยู....) บรรดาพระเอกทั้งหกคนของเรา (รวมเอสต์คุงด้วยนะ!!! ถ้าเป็นเรื่องอื่นน้องไม่ช่วยแน่นอน แต่เพื่อหนังสือน้องยอม!!!) ก็ช่วยกันเก็บ แต่เก็บเท่าไรก็ไม่หมดเสียที โนเอลเลยถามว่า ปกติแมตธิวจะอยู่ช่วยนี่ วันนี้แปลกแฮะ หรือว่าไม่สบายเพราะยูลิอุสรึเปล่า ยูลิอุสบอก อ้อ อยู่ข้างใต้นี้ไง 

ทุกคน : ".........." 

โนเอล : "แล้วทำไมไม่รีบบ๊อกกกกกกกกกกก!!!!!"

😂😂😂 ตายูลิอุส คนเลววววววววว

ความเลวอีกอย่างก็คือ หนังสือที่เห็นเนี่ย ของห้องสมุดที่ยูลิอุสยืมมาแล้วไม่ยอมคืนล้วน ๆ 😂😂 แกรรรร๊ ให้คนอื่นเค้าอ่านบ้างก็ด๊ายยยยยยยยย

โนเอล : "นายรู้หรือเปล่าว่ามีนักเรียนตั้งกี่คนที่เดือดร้อนเพราะหนังสือที่นายไม่ยอมคืนน่ะหา!!!!!"

แถมได้ใบแดงเพราะค้างหนังสือไว้จากอาจารย์อีวานเป็นร้อย พยานเห็นกระดาษแดงบินหลายคน ยูลิอุสบอก "กลัวโดนดุอะสิ ไม่ไปให้โดนดุหรอก" 

เอสต์ : "ถ้างั้นก็รีบคืนซะแต่แรกก็จบแล้วนี่ครับ......." 

นั่นสินะ.......

โนเอลก็บอกว่า งี้ไปกินนอนที่ห้องสมุดเลยเหอะ ไม่ต้องอยู่แล้วมั้งหออะ (ประชด)

ยูลิอุสบอก เอ้อ! เยี่ยมเลย อยากอ่านอะไรตอนไหนก็ได้ อยู่หอโคตรลำบาก (....) 

แล้วแมตธิวผู้น่าสงสารก็ต้องไปนอนแบ็บอยู่ห้องพยาบาลเพราะความฟหกดของอีตายูลิอุสนี่เอง....

❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁❀❁