[VSHRT] ある日の主人と奴隷

ในค่ำคืนนั้น ฉันกำลังเดินอยู่กลางสายฝน พร้อมกับอมลูกอมไว้ในปาก

"คุณหนูครับ คนในยุคนี้ก็ยังคงโลภไม่เปลี่ยนเลยนะครับ"

"ใช่"

"ไร้ซึ่งความหวังเสียจริง"

"อืม ๆ ไร้ความหวัง ไร้ ไร้ ไร้ซึ่งความหวัง"

"เสียงดังไปแล้ว"

"........."

ท่ามกลางความมืดมิด ลึกเข้าไปในความมืดนั้น ดวงตาสีแดงสี่ดวงเปล่งประกายราวกับสะเก็ดไฟ สว่างวาบเป็นระยะ ๆ

………

ในความคิดของมนุษย์เหล่านั้น พวกเราเป็นเพียงสิ่งที่ขวางหูขวางตา ทำไมกันน่ะหรือ? ก็เพราะพวกเขาไม่มีแม้แต่ความเข้าใจในตัวเองแท้ ๆ แต่กลับคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะตัดสินผู้อื่นได้ ช่างน่าขำสิ้นดี

ฉันจับชายกระโปรงของตัวเองแล้วเริ่มร้องรำทำเพลงบนฟุตปาธแคบ ๆ

"มนุษย์เอย~ มนุษย์~ ช่างโง่เขลาเสียจริง~♪"

ก้าวกระโดดทีละก้าว ทีละก้าว

"ระวังหน่อยครับคุณหนู เดี๋ยวจะเลอะโคลนเอา"

"โลกนี้มันก็มีแค่สองอย่างไม่ใช่หรือ? สิ่งที่เปื้อนกับสิ่งที่ไม่เปื้อน ถ้าฉันเปื้อนเสียเอง เจ้าก็ไม่ต้องเปื้อนน่ะสิ มันไม่ชัดเจนหรือยังไง?"

"…"

"ถูกต้องแล้วครับคุณหนู"

…

あの夜の私は、飴を舐めながら雨の中を歩いていた。

「お嬢様。最近の人間も相変わらず、貪欲でございますね」

「そうね」

「救いも無いわ」

「うんうん、救いもナイナイナイナイ」

「五月蝿い」

「………」

深い闇の中、紅の四眼は火花のように彼方此方に光っている。

キラリと、ぴかっと。

………。

あの人間の考えでは、私達の存在が邪魔でしかあるまい。

何故かと言うなら、自分自身にも何も理解が無いことにも関わらず、他人を裁く権利が有ると惟う奴隷の愚痴を持っているからだ。

私はドレスの裾を掴み、狭い歩道を歌い踊り始めた。

「人間よ〜人間〜なんて檮昧なんダロ〜ウ ♪」

スキップ　スキップ

「気を付けて下さい。泥で汚れてしまいます、お嬢様」

「この世は、汚れているものと汚れていないものの二つしかないでしょう？私が汚れれば、貴方は汚れない。当たり前でしょ？」

「…」

「その通りでございます、お嬢様」

…