[VSHRT] JuliusQ

“Q เอ๋ย สาวน้อย คุณไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลยจริง ๆ หึ ๆ” เสียงครึ่งห้าวครึ่งหวานของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้นเบื้องหน้าเด็กสาว
“นายเป็นใคร!!” Q ตวาดอย่างเกรี้ยวกราด ในน้ำเสียงนั้นกอปรไปด้วยความตกใจและหวาดระแวงอย่างยิ่งยวด เธอใช้แขนเสื้อสกปรกถูคราบโคลนบนใบหน้าของตัวเองแรง ๆ ราวกับลืมไปว่า การทำเช่นนั้นนอกจากจะไม่เป็นการชะล้างคราบออกไปแล้ว ยังทำให้ใบหน้าของเธอเลอะคราบโคลนเหม็นเน่ามากขึ้นไปอีก

เมื่อเด็กชายเห็นภาพนั้น ดวงตาของเขาก็ยิ่งเป็นประกาย เขาดูพอใจที่ Q รู้ตัวว่าสิ่งที่เธอเป็นในตอนนี้นั้นมันน่าสมเพชในสายตาคนอื่นถึงเพียงไหน แม้กระนั้นแล้วเธอก็ยังจะต่อต้านและพยายามดึงตัวเองออกมาทั้ง ๆ ที่มันไม่ก่อให้เกิดผลอันใดนอกจากซ้อนทับความโสมมลงไปเรื่อย ๆ
“ผมไม่บอกคุณหรอก อ้อ แต่ผมจะบอกคุณก็ได้ให้เอาบุญ อยากรู้ไหมล่ะ อยากรู้มากใช่ไหม” คำพูดที่ดูเหมือนจะพยายามยั่วโทสะเด็กสาว ในความเป็นจริงแล้วน้ำเสียงของเขานั้นช่างฟังเรียบเรื่อยแสนสบาย ประหนึ่งรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่เขาไม่รู้ ไม่มีอะไรที่เขาไม่เข้าใจ แน่นอนว่าเด็กสาวเองก็รับรู้ถึงความเป็นจริงข้อนี้ แต่เด็กสาวยอมที่จะตกลงไปในบ่วงกับดักเอง เพราะเธอโมโหและโกรธเกรี้ยวมากเกินกว่าจะมานั่งสนใจว่าใครรู้หรือไม่รู้สิ่งใด
“จะบอกหรือไม่บอก ไอ้โง่!!!” เสียงตะคอกที่เผยความหวาดกลัวบางสิ่งบางอย่างนั้นกระแทกความรู้สึกยินดีบางอย่างของเด็กชายเข้าอย่างจัง ทว่าเขาได้เก็บซ่อนมันไว้อย่างมิดชิด เผยเพียงสีหน้ายิ้มแย้มอย่างไม่ทุกข์ร้อน
“ผมเป็นผู้เฝ้าดู”
“ผู้เฝ้า... ดู?” Q ทวนคำอย่างไม่เข้าใจ สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนเป็นความสับสนงงงวยอยู่สองสามวินาที ก่อนจะตระหนักอะไรบางอย่างขึ้นมา จึงทำให้ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวขึ้นมาทันทีอย่างดูไม่ได้ ครานี้ Q รู้สึกราวกับความสูงส่งของตนเองนั้นถูกเหยียบย่ำอย่างไม่แยแสจากใครบางคน ซึ่งเธอยังไม่รู้แน่ชัดดอกว่าเป็นใคร ทว่าเธอเหมือนกับจะมองเห็นอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว นั่นยิ่งทำให้เธอโกรธ ชิงชัง สิ้นหวัง หวาดกลัว ไม่รู้ สับสน จนภาพเด็กชายตรงหน้านั้นดูห่างไกลกับตัวเธอในขณะนี้ เขาทั้งขาวสะอาด ทั้งหมดจด ทั้งดูไร้ทุกข์ ทั้งดูรู้เรื่องราว Q ไม่ได้รู้สึกว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม แต่เธอแค่ไม่เข้าใจ... ไม่เข้าใจว่าสภาพแบบนี้มันมาตกอยู่กับเธอได้ยังไง


「Q、君という少女は、本当に僕を失望させないね、ふふ。」
半分低く、半分甘い少年の声が少女の前で響いた。


「お前、誰だ!!」
Qは激しく怒鳴りつけた。その声には驚きと極度の警戒が込められていた。彼女は汚れた袖で顔に付いた泥を乱暴にこすり落とそうとしたが、そんな行為が泥を落とすどころか、さらに顔を臭い泥で汚してしまうことを忘れていた。


少年はその様子を見て、目を輝かせた。彼は満足しているようだった。Q自身が今の自分の姿がどれほど人目から見て哀れであるかを自覚していることを。それでも彼女は抵抗し、自分を引き上げようとする。だが、その行動は何の成果も生まないばかりか、さらに汚れを重ねていくばかりだった。


「僕は君に教えるつもりはないよ。ああ、でも、特別に教えてあげてもいいかな。知りたいのかい？知りたくて仕方ないんだろう？」
少年の言葉は少女の怒りを煽ろうとするかのようだったが、実際には彼の声は非常に穏やかで、全てを見通したような余裕が漂っていた。それは、彼が全てを知り、全てを理解しているように聞こえた。そして少女も、その事実を直感的に理解していた。だが、彼女は自分から罠に嵌まることを選んだ。それは、彼女があまりに怒りに駆られ、冷静になる余裕を失っていたからだった。


「教えるのか、教えないのか、この馬鹿野郎！！！」
恐怖の混じった怒声は、少年の中にある喜びの感情を直撃した。だが彼はそれを表に出さず、平然とした笑顔を浮かべるだけだった。


「僕は“観察者”さ。」
「観察者…？」
Qはその言葉を繰り返しながら、困惑した表情を浮かべた。彼女の顔は数秒間困惑の色を濃くしたが、次の瞬間には何かに気付いたかのように歪み始めた。その顔は見るに堪えないほどにねじれ、彼女の内なる高慢さが誰かによって踏みにじられたように感じられた。それが一体誰なのか、彼女自身まだ分からないままだが、何かを垣間見たような気がしていた。それが彼女の怒り、憎悪、絶望、恐怖、無知、混乱を増幅させた。


目の前の少年は、今の彼女とはまるで別世界の存在のように見えた。彼は純白で、整然とし、悩みもなく、全てを知っているかのようだった。Qはこの世界が不公平だとは感じていなかった。ただ、彼女には分からなかったのだ。この状況がどうして自分に降りかかってきたのかを。